IJzer is een bestanddeel van hemoglobine, een onderdeel van de rode bloedcellen, en onmisbaar voor transport. Rode bloedcellen vervoeren zuurstof van de longen naar de weefsels. Er zijn verschillende soorten ijzer: heemijzer en non-heemijzer. Vrouwen hebben meer nodig door bloedverlies bij de menstruatie, de zwangerschap: voor de vorming van de placenta en de ontwikkeling van het kind. Opname van ijzer wordt beïnvloed door fysiologische- en voedingsfactoren. De ijzerbehoefte is afhankelijk van leeftijd, geslacht en ijzerstatus. Bij een hoge behoefte wordt meer ijzer opgenomen, bijv. bij kinderen jonger dan 3 jaar, jongvolwassen meisjes, menstruerende vrouwen, zwangere vrouwen en bloedarmoede. Koffie, thee en calcium verlagen de opname. Vlees, vis en vitamine C verhogen de opname van non-heemijzer. Heemijzer wordt beter opgenomen dan non-heemijzer. Maximaal 50 mg per dag is 2,5 kg biefstuk. Voor mensen die lijden aan de ijzerstapelingsziekte is geen maximaal veilige dosis vast te stellen. Een te hoog ijzergehalte geeft chronische vermoeidheid of orgaanbeschadiging. Een tekort geeft, bloedarmoede, duizeligheid en minder concentratievermogen. IJzer zit in vleesproducten, aardappelen, brood en groenten. Enkele voorbeelden zijn:

Appelstroop (voor 1 sneetje) 25 15
Krenten/rozijnen (4 eetlepels) 5 5
Veldsla (rauw, 100 gram) 45 30
Tarwebrood (5 sneetjes) 35 20
1 Gehaktbal (75 gram) 20 15

of bel 06 33309552.